بده که هر وقت حالم خرابه میام اینجا
انگار پناهگاهمه
البته که هست
برای کسی که هیچ دوست صمیمی ای نداره پناهگاهه
تو دانشگام تنهام
نمیگم البته تنهای تنهام
ولی خب دوستی ام ندارم
به بچه ها حسودیم میشه وقتا
بهرحال باید کنار بیام
همونجوری که همیشه کنار اومدم
یه امتحانم مونده اونم بدم رسما ترم اول تموم میشه
حالا الان که خواستم دو کلمه بنویسم
باتری گوشیم داره تموم میشه
اح
برمیگردم به زودی
چقدر این متن برام قابل درک بود.
از پیش دبستانی تا الان که ارشدم یک دوست واقعی نداشتم و ندارم و نخواهم داشت
امیدوارم پیدا کنی
من که هنوز امیدوارم