نقل قولی از استاد

جدا نمیدونم باید با کی حرف بزنم!هیشکی رو ندارم 

در نتیجه میام اینجا و می نویسم 

حس میکردم وبلاگ یعنی برنامه ریزی کنی واسه نوشتن مطالب و یه چیز مفید بنویسی

یه چیزی که ارزش ادبی و مضمونی داشته باشه

ولی شنیدین مثلا بعضی افراد میگن سطل استفراغ روانی فلانی شدم، هر چی مشکل داره و عقده میاد به من میگه 

الان اینجام اینجوری شده

رسما هر چی میشه میام مینویسم 

البته تو زندگی من اونقد اتفاق مهیجی نمیفته فوقش بیام از سریالی، فیلمی بنویسم 

فکرمو در مورد یه چیزی بگم 

یا اتفاقاتی که تو مجازی بولد میشه بیام بگم آمیخته با نظر خودم

ولی جدا نمیدونم چی تو مغز استادم میگذره 

من نمیدونم چرا این دو واحد لعنتی رو معرفی به استاد دادن به من 

بابا من حاضر بودم برم سر کلاس (البته به شرط مجازی بودن، الانم مجازیه) 

ولی شخص استاد نخواد تک نفره به من جواب بده 

چون حس میکنم حس میکنه استخدام منه مثلا 

الان به من میگه با دخترا حرف نزن بزار کار کنن 

بزار درسته؟ یا بذار 

حالا مهم نیس ولی واقعا چه فکری میکنه اینو به من بگه 

خسته م کرده

حالا اینا هیچی 

همیشه فک میکردم اگر مثلا به فلان جا برسم میتونم اون یکی چیزم به دست بیارم

حالا بعضی آدمارو میبینم به فلان جا رسیدن 

ولی اون یکی چیزه رو به دست نیاوردن

این باعث ناامیدی و ترسم میشه