تین اِیجر های مَنِیجِر

واقعا روزها خیلی سریع میگذرن

خواستم یه چیزی بنویسم چشمم خورد به تاریخ 

امروز یک خرداده

گفتم ببینم خرداد پارسال دغدغه هام چیا بودن

که دیدم ازدواج دخترخاله و عشق قدیمی و امتحانای نهایی بوده

امروز که تقریبا یکسال از اون روزا میگذره دغدغه م چیه؟

امتحانات دانشگاه

کنترل از دستم در رفته

کنترل همه چی 

کنترل احساساتم، درس خوندنم و زندگیم

وقتی میبینم همکلاسیام انقد خوب همه چی رو اداره میکنن و درس میخونن و امتحاناشونو میدن یکم بهشون حسودیم میشه

و از خودم میپرسم چرا اینجوری شدم؟

چرا ذهنم مدیریت این اوضاعو به دست نمیگیره و همش داره فرار میکنه؟

چم شده؟

البته یه مدتی بود که درگیر کارای اداری دانشگاه بودم و بهم گفتن خرده شیشه داری

یه استادم پشت سرم گفته از ترس رفته درسو حذف کرده

یه مقدار رو مخم بوده این چیزا 

ولی واقعا انقد مهمه که دیگه نتونم درست تمرکز کنم؟

خیلی داره کِش میاد

البته یه چیز دیگه ای ام که هست اینه که وقتی حتی سعی میکنم عالی باشمم عالی نیستم و این باعث ناامیدیم میشه

مثلا فک میکنم واس یه امتحان عالی درس خوندم و وقتی همکلاسیامو میبینم که واو به واو همه چیو حفظ کردن انگار یه سطل آب یخ میریزن رو سرم و یه آلارم تو مغزم شروع میکنه به بییییب بیییبببب بییبببب که تواناییم از اونا کمتره

همش میرم اینستا و چرت و پرت میبینم

یا آهنگ گوش میدم

یا میرم یوتیوب و چرت و پرت میبینم

وقتی جزوه رو باز میکنم نمیتونم تمرکز کنم

وقتی درس میخونم بعضی جاها رو جا میندازم و حتی اینو نمیفهمم بعد امتحان میفهمم که فلان قسمتو ندیدم

فک کنم اولین باره تو زندگیم که دچار همچین حالتی میشم 

چون حتی وقتی چرت و پرتای فرهنگیانم میخوندم این مدلی نبودم